NA DANAŠNJI DAN: Noć kada nijedan Srbin na svetu nije spavao (FOTO) (VIDEO)

Sudar košarkaških titana – SAD vs SRJ. Rođen fudbaler koji nije zadovoljio domaće kriterijume a u Španiji mu podigli bistu. Da li znate ko je, zapravo, „Brajtnige“?

1951. – Rođen je Paul Brajtner, bivši fudbaler i reprezentativac Zapadne Nemačke. Danas je televizijski komentator a i savetnik je upravnog odbora FK Bajern iz Minhena. Ujedno je ii kapiten Bajernovih veterana u utakmicama humanitarnog karaktera. Početkom karijere, u slavnom Bajernu iz Minhena, igrao je na poziciji levog beka a onda je prebačen u vezni red. Odlično je šutirao levom nogom i bio je vrlo efektan u šutevima ka golu upućenih van šesnaesterca.

Za Bajern je odigrao 109 utakmica i postigao 17 golova. U četiri sezone, koliko je nastupao za ovaj klub, osvojio je tri uzastopne titule prvaka države i Ligu Šampiona 1973/74. godine. Nakon toga, nastupa naredne tri godine za Real Madrid a potom prelazi za Ajntraht. Od 1978. godine se vraća u Bajern sa kojim, 1983. godine, završava fudbalsku karijeru. Tokom tih pet godina, odigrao je 146 utakmica i postigao 66 golova. Istovremeno, za Bajern je nastupao i Karl-Hajnc Rumenige pa su njih dvojica činili odličan tandem koji su novinari nazvali “Brajtnige”.

Za reprezentaciju Nemačke je nastupao 48 puta i postigao 10 golova. Debitovao je 1971. godine a odmah sledeće godine osvaja Evropsko prvenstvo (1972.) kao i Svetsko prvenstvo 1974. godine. Na SP 1982. godine, u finalu protiv Italije je postigao počasni gol. Utakmica je završena pobedom Italije 3:1. Pred to Svetsko prvenstvo, jedna kozmetička kompanija mu je ponudila 150.000 nemačkih maraka da obrije bradu i reklamira njihove proizvode.

1952. – Rođen je Zdravko Rađenović, bivši jugoslovenski rukometaš. Rukometom je počeo da se bavi davne 1966. godine, u klubu RK Tekstilac. Karijeru je nastavio u klubovima Sintelon, Kvarner zatim Borac i na kraju, nemački RK MTSV Švabing. On je jedini igrač koji je sa Borcem osvojio oba velika međunarodna trofeja – Ligu šampiona i Evropski kup.

Na domaćoj sceni je osvojio četiri titule i četiri kupa bivše države. Za reprezentaciju Jugoslavije je odigrao 137 utakmica i postigao 369 golova. Osvojio je dva zlata na Mediteranskim igrama, srebrnu i bronzanu medalju na Svetskim prvenstvima i bio je olimpijski šampion sa našom reprezentacijom na Olimpijskim igrama u Los Anđelesu, 1984. godine. Od 2002. godine je član Olimpijskog komiteta BiH.

1966. – Rođen je Milinko Pantić, bivši jugoslovenski fudbaler. Sa 17 godina iz FK Jedinstvo iz Zvornika prelazi u Partizan u kojem mu nije data adekvatna prilika pa i nije imao dovoljnu minutažu da bi pokazao šta zaista ume. Nakon šest godina u Partizanu, odigranih 65 utakmica i postignutih 11 golova, prelazi u slovenačku Olimpiju a zatim u grčki Panionis da bi, nakon četiri godine, prešao u Atletiko Madrid u kojem je proveo tri godine. Ali kakve…

Pod dirigentskom palicom,koga drugog nego Radomira Antića, odmah u startu pruža sjajnu sezonu a kao šlag na torti postiže pobedonosni gol u finalu Kupa Španije protiv Barselone, u samom produžetku meča, za pobedonosnih 1:0. Naredne sezone Atletiko je briljirao u Ligi šampiona na čelu sa Pantićem kao najboljim strelcem u sezoni. Iste sezone je i u prvenstvenom meču protiv Barse postigao sva četiri gola uprkos porazu 5:4. U njegovu čast, tadašnji predsednik kluba Hesus Hil mu je podigao bistu, i to ne jednu, nego četiri!

Za svaki od četiri gola koja je zabio Barseloni! Jednu za njegovu vilu, drugu za stadion Visente Kalderon, treću samom Pantiću a četvrtu – Radomiru Antiću koji je i insistirao da se taj opasni mali dovede u Atletiko. Posle tri godine provedene u Atletiku, odlazi u Avr a potom u Panionis gde i završava fudbalsku karijeru.

2001. – Na Evropskom prvenstvu u Turskoj, odigrane su dve četvrtfinalne utakmice za plasman u polufinale. Turska – Hrvatska 87:85 i Francuska – Nemačka 77 – 81. Narednog dana će se sastati Rusija vs Španija i Jugoslavija vs Letonija.

2002. – Na Svetskom prvenstvu u Indijanapolisu, odigrane su četvrtfinalne utakmice. Nakon grupne faze u kojoj svako igra sa svakim ovo je “ona” prekretnica za biti ili ne biti, jer pobednici odlaze u polufinalne utakmice a gubitnici mogu samo da pakuju kofere. Jedan koš ili čak jedno slobodno bacanje mogu da presude. Nema više taktiziranja, nema više opraštanja grešaka – samo krv, suze i znoj…i srce na teren. Tako je i bilo.

Portoriko je izgubio od Novog Zelanda 63:65, Nemačka je izbacila Crvenu Furiju 70:62, favorit Argentina je deklasirala Brazil 78:67 a ono najbitnije i najvažnije je sudar dva drim tima – evropskog i američkog. Sastali su se SAD i Jugoslavija. Dok su Ameri dotad (osim u duelu sa Argentinom) ubedljivo slavili u svakom meču, naši momci su imali i poneko loše izdanje, pogrešan dan a bogami i “prašinu” u oku pri gađanju na protivnički koš.

Poslednja šansa za četvrtfinale je bila dan ranije u duelu sa Turcima, koji su naši odigrali baš kako je trebalo i baš u pravo vreme. Razbili smo ih, onako, kao od šale. I pokazali da na nas još uvek može da se računa… Iako je veći i u medijima došlo do pojave prvih mrvica slutnje u naše dalje učešće. Ali navijači su bili tu, svim srcem, i verovali su u svoje momke. S pravom. Sada smo se našli oči u oči sa predstavnicima nacije koja je kolevka košarke i koja je namerila da donese trofej u svoje dvorište. Ali mi smo bili rešeni da se borimo svim srcem i da srce ostavimo na teren. I tako je i bilo.

Selektor plavih, popularni Kari je izjavio: “Sutra ćemo pobediti Amerikance!” I tako je počelo, po mnogima, finale pre finala. Milan Gurović je imao veoma težak zadatak, da čuva Redžija Milera. Uspešno je odradio taj deo posla ali ne i samo to. U poslednjoj četvrtini Amerikanci su čak ,uprkos početnoj izjednačenošću dva tima, uspeli da povedu sa 69:59, ali je tada Gurović stupio na scenu i sa par trojki, onako kako on zna, iz “svlačionice”, najavio spektakl. Rezultat se izjednačava i oba tima postižu koš za košem, poput gladijatora koji se uopšte više ne štede već gledaju da zadaju što više udaraca svom protivniku.

Hladnokrvnost Jarića pri slobodnim bacanjima i iskustvo Divca i Stojakovića kao i Bodirogine bravure dovele su do euforije sve naše pristalice i navijače kako u dvorani tako i sve nas pred malim ekranima. Skakalo se do plafona,pred malim ekranima, sa svakim novim poenom koje su naši momci sipali u protivnički koš. Stojaković je bio izjednačen po broju poena sa Milerom a Divac je imao isti broj skokova kao i poznati Džermejn O’ Nil. Jedino je Miler bio bolji u asistencijama od našeg Peđe,imao ih je tri više. Ali to nije sprečilo plavu četu da trijumfuju sa 81:78 i ostave Amere kratkih rukava. Pobeda za njih, za sve Srbe, za ljubav prema košarci, za ponos, u inat svima. Za američki drim-tim, nastavak takmičenja je okončan. Te noći Srbija nije spavala.

(Izvor: youtube / bigwarisland)

2006. – Na Evropskom prvenstvu u vaterpolu, u Beogradu, odigrane završne utakmice u grupnoj fazi. Rusija – Slovačka 12:9, Španija – Holandija 11:12, Srbija – Rumunija 13:5, Hrvatska – Slovenija 19:8, Mađarska – Nemačka 20:10 i Italija – Grčka 14:11.

U dalji tok takmičenja su se plasirale Srbija sa maksimalnim učinkom bez ijednog poraza, Španija uprkos iznenađujućem porazu od Holandije, Rumunija, Mađarska, Italija i Grčka. Na opšte iznenađenje Hrvati su ispali iz daljeg takmičenja, a reprezentacija Slovenije je završila takmičenje na poslednjem, 12. mestu, bez ijednog osvojenog boda.

2011. – Na Evropskom prvenstvu u košarci, u Litvaniji, odigrane završne utakmice u grupnoj fazi. Gruzija – Bugarska 69:79, Slovenija – Rusija 64:65, Ukrajina – Belgija 74:61, Finska – Crna Gora 71:65, Grčka – Hrvatska 74:96, Makedonija – Bosna i Hercegovina 75:63, Velika Britanija – Poljska 88:81, Španija – Turska 57:65, Portugal – Litvanija 69:98, Izrael – Italija 96:95, Letonija – Nemačka 80:81 i Srbija – Francuska 96:97 nakon produžetaka.

Grupno takmičenje smo završili kao četvrtoplasirani i uspeli smo da uđemo u naredni tok takmičenja. Tu su nas čekali Rusi, koji su, kako će se ispostaviti kasnije, ovaj put bili pogubni po naše momke.

Pripremio: Ivan Gajin

0

0